Kendimi Gördüm Şiiri - Mehmet Macit

Kendimi Gördüm

Kimselerin kalmadığı eskimiş hanede derin bir sessizlik.
Yarasalar tünemiş damlarına, viraneler boş.
Çitler yıkılmış, diken dolmuş bahçelerde bülbüller yasta.
İncecikten yağan yağmurun serinlik dolu hüznünde,
Giden bir sevgilinin kırdığı gönül yarasına benzer acılar var.
Yağmur damlalarının düştüğü çiçek yapraklarında,
Gözyaşlarımdan esintiler gördüm.

Ardı sıra çakan şimşeklerde kızgınlık.
Deli gibi akan bulanık sularda büyük bir hırçınlık.
Yıkılmış asırlık çınarlar, kökleri artada kalmış.
Yok olup giderken hayatlar, tükenirken nice umutlar.
Çamur içinde kalan bahçeler ve bağlarda, heba olan emekler.
Fırtınalı bir aşktan kalan dayanılması zor zamanlar gibi.
Selin ardında bıraktığı yıkıntıların resimlerinde,
Kalbimden kareler gördüm.

Mehmet Macit 03.02.2011