Kendimi Evlat Edindim Şiiri - Umut Ülbegi

Mavi koltuğunu
evlat edindim bugün
sensizliğe dayanamıyordu
benim gibi
meydan okuyamıyordu
suskun ve mavi geceye

Yedi buçuk metrekare odanı
evlat edindim bugün
kokunu özlüyordu
benim gibi
büyüyemiyordu
acı ve karanlık içinde

Minderlerini
evlat edindim bugün
bizi özlüyordu
benim gibi
uyuyamıyordu
tutku ve aşkla biz sevişmeyince

Kendimi
evlat edindim bugün
seni duymak, okumak yetmiyordu
bugün kendi yaşamım saydım
seni yaşamayı
Seni
Eylülden
Ekimden
Kasımdan
daha çok sevdim
Bugün kendimi evlat edindim.