Kendimi çok özledim biliyor musun?
Gülen güldüren sözlerimi.
Dinlerken eriyip giden binlercesini.
Yinede, severek siyahları sürme diye çektiğim gözlerimi.
Umudu soluyan, tertemiz nefesimi.
Herbir karesini adımladığım bu şehrin
Gökyüzünü çınlatan kahkahalarımı.
Dokunduğum heryeri güzelleştiren ellerimi.
Katrankarası övündüğüm saçlarımı.
Kendimi çok özlüyorum biliyor musun.?
Kuşlara özenip kafesine dar gelen,
Sabah seherlerinde duydugu seslerle,
Kanat çırpan yüreğimi.
Çocuksu suretimi.
Aklıma geldiğinde ki deliliklerimi.
Pembeyi yakıştıran,
Üstüne başına bulayan...
Bundandır erguvanlara duyduğum aşk.
Şimdilerde bakışlarım boş.
Dilim olmayacağı kadar lâl.
Ve betim benzim soluk.
Kendimi çok özlüyorum biliyor musun.?
Hiç olup gitti çığlığım, duyuyor musun.?
Gülgün Özel
28 temmuz 2018
Gülgün ÖzelKayıt Tarihi : 26.12.2018 21:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
