Kendimi Bile Şiiri - Melih Tansuğ

ellerimi tutun
ve bağışlayın beni.
papatya fallarına inandımsa
yada beyazlığına güvercinlerin
yada sol elim cebimde yürüyordumsa
bu benim huyumdur.

aynı notayı ıslıklarımda yakalıyorsam
yüzümü avuçlayan rüzgarda
soğuk bir gece vaktidir bu vakit
soğuk geceler sonsuzluğudur yetimlerin.

nasıl ki tüm gözleri ayna ediniyorsam kendime
ondandır ya kendimi bilmeyişim
beni bağışlayın.

ve her şeyi biliyorsam senin adına
seni kırdıysam bir kadehi yere vurarak
ya da bir duble de içiyorsam gözlerini
beni bağışlayın.

bir bakıma insan;
vazgeçmiyor kendi olmaktan.

ansızın çoğalıyor hüzün
sokaklarımda çocuklar gibi ansızın
sonra, benim tanrım, şu kimsesiz olandır
bütün tanrılar arasında.

yanılıyorsam beni bağışlayın
insanın şiiri yüzüne vurmuyor.