Kendimi Bildim Bileli

Kendimi bildim bileli bir apartman dairesinde dört yıldan fazla kalmadım,
Kendimi bildiğim ilk zamanları bilirim bir de..
Benden büyük olduğu halde Küçük Ömer dediğim çocuğu,
İboş, Büyük Ömer ve daha nicesi..
Geceleri ilk onlarla dışarı çıktım,
Sonraları yalnız başıma,
Çok sonraları,
Çok daha öncesinde
Defalarca gelmiş olmama rağmen,
İstanbulu keşfettim..

Aman Allah'ım o ne deniz!
Kartpostaldakiler kadar değil ama
O ne şehvetli batışmış öyle,
Güneş yıllarca sevişmiş denizle,
Kendimi bildiğim ilk zamanları bilirim,
Böylesini görmemiştim..

Denizinki kadar değil fakat,
Ben de aşık oldum elber,
Gözlerini mavi gördüğüm ama yeşil olan,
Belki denize olan özentimden
Belki denizin yeşile çaldığı yerleri de mavi görmemden,
Bir kızdı işte abartmaya gerek olmayan,
Zaten gerek olmadığı için abartılan..

Kendimi bildiğim ilk zamanları,
Bir de kendimi bilmezken elime aldığım,
İsrail yapımı yaşıtım olan beylik tabancasını bilirim..
Şimdi de aynı o zamandakı gibiyim,
Tetiği çekebilecek güçteyim fakat
Ne emniyeti açmasını ne de mermiyi namluya sürmesini bilirim..

Kendimi bildiğim ilk zamanları bilirim,
Kısa sürdüğü aşikar,
Şimdi ben,
Yani şu an,
Birinci tekil şahıs..
Yani tekil şahıs,
Yani tek,
Yalnız olduğumu bilirim...

(18.01.2014)