Yaşıyorum mazisi yalan dünyada
Kendimi arıyorum
Binbir türlü dertlerin arasında
Yorgun ayaklarım usanmışlar
Bu anlamsız vücudu taşımaktan
Bazen onlardan bile utanıyorum
Ağaran saçlarımın her telinde
Aldatılmalarımın birer anısı var
Üstüme çiseliyen bahar yağmurları
Silip götürüyor tüm ümitlerimi
Veee...
Çıkamıyorum bir türlü
Yaşam denilen kör kuyudan
Hayat denilen kısa piyesin
Belki de son perdesini oynuyorum
Baştan sona trajedik
Nerede
O çocukluk yıllarım
Kim bilirdiki
Dönen çemberimin ardından koşarken
Aylar ve yıllar da dönecek
Bilemezdimki hıçkırıklarım
Dinmeyecek
Bildiğim tek şey
Hep yeni umutlarla baktığım yarın
Hiçbir zaman gelmeyecek......
Kayıt Tarihi : 31.3.2006 11:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (14)