Kendimi Arıyorum Şiiri - Ömer Işık 2

Yıl ikibin onbeş, yaş elli olmuş,
Nisanda, uykudan uyanış olmuş,
Ahır Dağı’ndan Berit, bahar olmuş,
Yola çıkmak da benim bahtım olmuş.

Yarım asırdır daim yollardayım,
Çocuktum, gençtim daim yollardayım,
İmtihanlar, çileler yollardayım,
Yol bitmez, ömür biter yollardayım.

Yeniden Maraş’a da dönmek varmış,
Kader, vesile, çabaya bağlıymış,
Demek mukadderat, artık dönmekmiş,
Meğer dirilişin zamanı varmış.

Yola çıktım kendimi aramaya,
Kalan ömrümden bir hayır bulmaya,
Ömrümdeki dertleri bırakmaya,
Kendimden geçip, Mevla’yı bulmaya,

Önce hamdım, şu sılada yan dedim,
Kaderimde belki pişmek var dedim,
Daha yoldasın, vasılı bul dedim,
Nefsini geç, hiç ol, sonra ol dedim,

Güneş bana yolumu gösteriyor,
Varış yok, sonsuzluk vaat ediyor,
İhtiyarlık yok, yılgınlık yok diyor,
Ölmeden evvel daim çalış diyor.

Mesele mükerrem olup, yaşama,
Mesele edepli olup, yaşama,
Mesele faydalı olup, yaşama,
Mesele kendini bulup, yaşama.

Bir ulu çınar buldunsa, ne mutlu,
Elif’i tam öğrettiyse, ne mutlu,
Ölümü pek sevdirdiyse, ne mutlu,
Vuslatı da öğrettiyse, ne mutlu.

Bana dostum gerek, doğruluk gerek,
Kandırmayan dost gerek, dostluk gerek,
Kendimi bulmam gerek, vuslat gerek,
Ölmeden ölmem gerek, dost Hak gerek.