Kendimi Arıyorum Şiiri - Beşir Çiflik

Kaybolan yıllarımın üstünü kazıyorum
Gece korkuyor benden
Yüreğim bir buzdağı gece üşüyor
Patlamaya hazırlanmış barutum
Bu çok ışıklı şehrin en yüksek noktasında
Kendimi arıyorum

Ben ki çaresizliğe bayrak olmuşum
Dizlerim unutmuş emeklemeyi
Değirmen taşlarını siz bana sorun
Gün olmuş rüzgarla savrulmuşum
Fırtınaya tutulan şiir olmuşum
Nihayet yorulmuşum
Milyonlarca kurt gözü dikilmiş gözlerime
Beni sorguluyorlar
Birden hatırlıyorum
Gözlerim hepsine meydan okuyor
Karanlıklar benim dostum
Buz gibi bir odada
Mum ışığında doğmuş çocuğum
Bu şehirde en titrek en soluk ışık benim
Bu yüzden havadan daha soğuğum

Kendimi buldum diye kucaklarken semayı
Gördüm bütün yıldızlar sinsice toplanmışlar
Sanki bir merasim var
Bir düğünle atılmıştı temeli öksüzlüğün
Canlandı gözlerimde düğünlerdeki hüzün
Yıldızlara doğru bir yol ararken
Damlalar boşaldı hüzünle gökyüzünden
Bir yalnız yıldız gözyaşı döküyordu
Sonunda gökte de duyuldu sızım
Yalnız ve ışıksızım
Anladım ki o yıldızım

Bir anda gökyüzünden
Damla damla süzülen hüzünle doluyorum
Gözlerim yorgun
Işıkların kirletmediği karanlıklara koşuyorum
Bir esinti veriyor sessizlik melodisi
Ayaklarım görmediğim otlarla sevişiyor
Usul usul saçlarımı okşuyor rüzgar
Karanlıkta simsiyah
Gözlerimdeki kadar çok derin bir boşluk var
Doyumsuz esrarkeşin toza hasreti kadar
Geceyi içime dolduruyorum
Bir türkü tutturuyorum
Doldur doldur nargileyi tazele
Sarardı gül benzim döndü gazele
Tut elimden götür beni mezara
At üstüme avuç avuç toprağı

Ben ölümlerin yoğun olduğu
Mersiyelerin düğünlerde okunduğu
Bir bölgede doğmuşum
Anamın makberden daha acı
Körpe balam laylay
yetim balam laylay
Ninnisiyle uyutulmuşum
Hüzünlü türküler gıdam
Ne zaman saplansa
bir bıçak gibi sancı
Anadolu hamuruyla filizlenen türküler
Ağırlaşan bedenimin olur ilacı
Ne ağlarsın benim zülfü siyahım
Bu da gelir bu da geçer ağlama
Gah Temmuz da teri kurutulan sevgili oluyorum
Gah Sera’yla Arpaçay da boğuluyorum
Türkülerde kendimi buluyorum
Türkülerle uyuyorum

Mızrakla dürter gibi
Gün ışığı uyandırıyor beni
Yıldızım kaybolmuş
Işığım solmuş
Cehennem gibi üstüme geliyor güneş
Soğukluğum güneşi üşütmeye yetmiyor
Tir tir titriyorum
Hüzünlü türkülerde ısıtmıyor bedenimi
Kayboluyorum
Bu çok ışıklı şehrin
En yüksek noktasında
Yine yalnız yine efkar doluyum