Kendimi arıyorum Şiiri - Oktay Çekal

Kendimi arıyorum…

Ben bu gün yokluğunun, o ıssız ülkesine gidiyorum.
Duygularımı kavuran güneşin, gözlerinde açıyorum.
Umursamadan acının mührüyle, zihnimin dağlandığı,
Anıların sokaklarında, umutsuzca kendimi arıyorum.

Ruhuma dokundu kayıtsız kalan tavrın, acım oldun.
Hayallerimin perdesini çektin san ki; uykumu boğdun.
Gecelere hükümlü gibi, yine seven yüreğimi buldun.
Gözlerinin bakışında hapis gibiyim, kendimi arıyorum.

Bir deli rüzgâr esiyor, sorgusuzca yüreğimi süpürüyor.
Sokakların ruhundaki duygularda, aşkın şiiri okunuyor.
İçimdeki dağların yamaçlarında, duygularım hisleniyor.
Yalnızlığımın duvarlarına tırmanıp, kendimi arıyorum.

Zaman çapasını çekmiş, durmaz bu limanda bir nefes.
Canın soluduğu aşkı söker, kalmaz ömürde bir heves.
Yürek dalar en derinlere de, sönmez içindeki kor ateş.
Yangınlarımın alevlerinde, küllenen kendimi arıyorum.

Oktay ÇEKAL
10.10.1969-08.07