Kendimi Ararken Şiiri - Ergül Nalbant

KENDİMİ ARARKEN

Kendimi aradım durdum yıllarca,
Geç de olsa beni biraz buldum ben.
Delilikle suçlandım hep kullarca,
Aldırmadım, içten içe güldüm ben.

İlk zamanlar leke yokken alında,
Zerrece bir haram yokken malında,
Ekmeği peşinde kendi hâlında,
Boynu bükük, biçare bir kuldum ben.

Daha fazla istedikçe habire,
Dünya malı sebep imiş kibire,
Hiç farkında olmadan birden bire,
Nasıl böyle bu duruma geldim ben?

Ben de bir beşerim, yanıldım, şaştım,
Pişmeden köpürdüm, kabımdan taştım,
Eş, dosta güvenip haddimi aştım,
Hak ettim ya tek başıma kaldım ben.

Az mı çektim bu gönlümün nazından,
Sürüklendim kötü nefsin izinden,
Ayıkmadım ahmaklığım yüzünden,
Her beladan nasibimi aldım ben.

Düşünce anladım kârı zararı,
Beyhude olanın yokmuş yararı,
O aciz halimle verdim kararı,
Pişman olup saçlarımı yoldum ben.

Hüda verir iki lokma aşımı,
Hak için dökerim gayrı yaşımı,
Hayıflanıp bu akılsız başımı,
Tövbe edip taştan taşa çaldım ben.

Dağ kadar olsa da dayanmaz hazır,
Haddinden fazlası belaya nazır,
Ne kadar az insan, o kadar huzur,
Bu minvalde artık karar kıldım ben.

Asosyal diyorlar, yitik diyorlar,
Parasız, pulsuzum, bitik diyorlar,
Ukala değilim, kütük diyorlar,
Gözlerinde kuru odun oldum ben.

Anlamaya çalıştıkça beşeri,
Gördüm nice yalakayı, kaşarı,
İnsandan şerefli bir çok haşarı,
Kahırlandım, üzülüp de doldum ben.

Sevinirdim, bugün de bitti diye,
Anladım ki her nefes bir hediye,
Giden günü getiremem geriye,
Bir gün daha bu ömürden çaldım ben.

Her nereye baksam koşuşturmaca,
Bunca gayret, çaba boş bir amaca,
Gayesiz çırpınış boşadır anca,
İnci dolu bir ummana daldım ben.

Ergül’üm, her cambaz ipte değildir,
İtibar villada, cipte değildir,
Güzellik kalptedir, tipte değildir,
O yüzden sakalı, saçı saldım ben.

Şiir: Ergül Nalbant – 15.11.2024 – 08:45