Kendimi Şiiri - Keziban Karataş

Geçmişimle yüzleştim, üstüne sünger attım,
Yalnızlıkların içine mahkum ettim kendimi.
Gerçek sandığım herşey birer yalanmış oysa,
Karanlıklar içinde yitirmişim kendimi.

Sevdiğim ne varsa hepsi geride kaldı,
Duygulardan sıyrılıp arındırdım kendimi.
Umut edip yaşamak artık bana uzak,
Zırhlara bürünüp sakladım hep kendimi.

Sevgi, aşk denilen şey meğer birer yalanmış,
Beynimden silerek avutuyorum kendimi.
İnanmak, güvenmek mazilerde kalmış,
Gerçeklerle yüzleşip deniyorum kendimi.

Bakmaz oldum sevgiyle kimselerin yüzüne,
Kaçmak daha kolay diye kandırıyorum kendimi.
Mutluluk denilen şey sanki zümrüdü ankaymış,
Masaldı diyerek aldatıyorum kendimi.

Hayallerim, arzularım bir bir geride kaldı,
Maskelerin ardına gizledim ben kendimi.
Gözyaşlarım yakarken tuzuyla yanağımı,
Yaşıyormuyum bilmem öldürdümmü kendimi.

Zaman bir bir geçerken takvimlerin üstünden,
En kötüyü düşünüp hazırladım kendimi.
Aydınlığın içinde karanlığı yaşarken,
Ben ben olmaktan çıktım kaybetmişim kendimi.