Kendimi Şiiri - Neriman Binnur Uçar

Kendimi bazen doğaya benzetiyorum rengarenk,
denizin göğün maviliğinden toprağın kucağındakiler...
Kendi dünyamı açtım:Düşüncelerim duygularım hissettiklerim...
Ben göründüğüm gibiyim,biraz ıssız,biraz deli dolu...
Bazen sağanak olur yağarım,ahhh bazende gözüm döner acılardan,
sığamam kalbime rüzgar olur eserim...
Neyim varki vereceğim sevgimden başka birde varım olan biraltmışlık toprak.
Hani doğru söğleyeni dokuz köyden kovmuşlar misali yalnız kaldım,
boyun eğmedim...
Suskunum gece gibi,sessiz çığlıklar yankılanır yüreğime,
toplarım bir bir nefes olurum.
Kahkahalarım hiç olmadı ki...yasaklandı benden,
tövbe ettim mutluluğuma...
Yasaklar aldı beni,onu yapma suç bunu yapma yakışmıyor..
Sarıldı etrafım beni benden etmek için.
Bakın ben burdayım,aşktayım,bir direnişcinin sesiyim ve özgürce uçan kuşun kanatlarındayım,
işte ben kesilen bir çınarım,toprağa düşen sararmış bir yaprak...
Anlatılacak olan bir hikaye olup olmıyacağımı kim bilebilir...?
İşte dedim ya; Ben bir doğa ve bir dünya,anlaşılır anlaşılmaz,anlamlarla....07.11.2012 saat:20.31