Kendime Yolculuk Şiiri - Özlem Dönmez

Bazen aklım, bazen yüreğim karışır,
İçimde bir sessizlikle yalnızlaşır.
Geriden bakarım, kendime pay biçerim,
Özeleştiriyle yeniden şekillenirim.
Zihnimde dolanır suskun sorular,
Her cevabında biraz daha olgunlaşır.
Gün batımında ararım ışığı,
Akşamdan önce bulurum doğruluğu.
Kırıldığım yerlerden yeniden doğarım,
Sessiz çığlıklarla kendime ağlarım.
Bir tebessümde gizlerim sancılarımı,
Bir suskunlukta anlatırım yarımı.
Hayatın yükünü sırtımda taşırken,
Kendimle yüzleşirim her seferinde.
Bir yanım hâlâ çocuk, umut dolu,
Bir yanım yorgun ama yola koyulur.
Gözlerimde biriken nice anılar,
Zamanla silinir, ama izi kalır.
Her adımda biraz daha ben olurum,
Karanlıkta bile içimde yol bulurum.
Ve bilirim, bu yolda en çok kendime borçluyum.
Bazen susarım, kelimeler küser bana,
Saklarım içimde yanan fırtına.
Kendimi bulmak için kaybolurum,
Bir yudum huzurda soluklanırım.
Zamanla öğrenirim her vedayı,
Kalbimde saklarım en saf duayı.
Gönlümde yer eden her düş kırığı,
Beni ben yapan eski bir anı gibi.
Güçsüz anlarımda bile direnir kalbim,
Çünkü her yara, yeni bir yolun takvimi.
Bir bakışta anlarım geçmişimi,
Bir gülüşte unuturum kederimi.
Yorgunluğumu taşırken sessizce,
İnancımı büyütürüm içimde gizlice.
Bir yanım savaşçı, dimdik ayakta,
Bir yanım huzuru arar her adımda.

Her düşüşte bir umut yeşertirim içimde,
Karanlıkta bile ışık ararım gizlice.
Kalbim yorulsa da tutunur sessizliğe,
Bir mısrada saklarım tüm direncimi,
Ve şiirle örerim kendimi her gece.
Bir şiir gibi akar içimden hayat,
Kimi zaman hüzün, kimi zaman kanat.
Düştüğüm yerleri unutmam asla,
Oralarda büyüdüm, kaldım ayakta.
Bir yanım hâlâ inanmak ister,
Bir yanımda derin bir sefer.
Ama her sabah yeniden başlarım,
Yıkılsam da hayata karışırım.
Her gidişte biraz daha kalırım,
Sustum sandıklarında içimle çarpışırım.
Kırgınlıklarımı süzüp zamana,
Yine de umutla dönerim yarına.

Kendimi anlatamam her bakışa,
Ama sığarım bir dostun duasına.
Gizli bir sevda gibi taşırım içimde,
Kimi zaman gözyaşı, kimi zaman gülümseme.
Yalnızlık büyütürken sabrımı sessizce,
İnancım sarar her sarsıldığım gecede.
Bir yanım hâlâ soru sorar göğe,
Diğer yanım cevabı saklar içimde.
Gün geçer, mevsim döner, iz kalır,
Her yara zamanla yeniden anlam bulur.
Ve bilirim ki bu yolun en güzel yanı:
Kaybolsam da, kalbimde taşıdığım anlamı...