Kendime yolculuk * Şiiri - Yorumlar

işte sonunda bir şiir ve bir şair... ellerinize sağlık...

Kendime yolculuk *

GİDİŞ

bir önceki değil gittiğim aynı yol
her gelen şeffaf bir ağaç dikmiş
göğüsleri görünüyor genç kızların
nesneler giz tutmuyor, bozkır aynı
bu iklimde yumuşak çamaşır bulunmaz
ayağıma takılıyor kararan hareli gözlerine ulaşacakken yol
ufak tepelerde gölgelerini yitirmiş pembe bulutlar
şişşşttt!
'hüzünlü orospuları' uyanacak öbür dünyanın
yakınlaşsak kilometre taşları gibi azalır mı yaş farkımız

gri şehrin bu mu
nasıl izbe otelleri
nasıl boş
ana yoldan geçenler beni göremezler
şu ara yolun sonundayım
herkes birbirine benziyor
ve perspektif denen bir şey var


VARIŞ

bakamıyorum kimse var mı pencerende
sırtımı dönüp giriyorum istasyonların en minyatürüne
tartıcı çocuklar
sırt çantası alacaklarmış terliklerimin bir gramıyla

trenler sevmeyi bilmez beklemeyi de
gişeler kapalı
ben de seni almadan gidecek değilim zaten
duvara yaslanıyorum, taş fısıldayacak
kara dut çayına erecek nasılsa yolum
gordion düğümü çözülüyor
sol elimde tuttuğum eğreti masumiyeti avucuna bırakıyorum

çekirdek yolunda çitlenmeden kalabilen kızlar var
marketlerin kasalarında neskafe kokuyor turuncu saçları

tüm şehrin günahını sırtlanmış yedi deli
ve
papyonlarını evde unutmuş damatlar
saymalı kaç çiçekle çıkarır bu yazı ıhlamurlar

DİNLENME

bir sıçrayışta pencerenden giriyorum
bilmediğimiz ağaçların isimleri takılıyor dirseklerimize
sözümü sıkıştırıyorum avucuna
cin çarpacak beni

herkes bir şeyleri
yakınlarda bir yerlerde yayınlarını büyütüyor nehirler
dilimle çiziyorum sırtına kader çizgini
hırsız kargalar üşüşüyor
falcı kadın diyor ki, doğum kaydı olmayan bir çocukmuşsun
maymuncuk lazımmış avucunu açmaya

GİDİŞ, VARIŞ, DİNLENME

tıslayarak duruyor tren
el sallayanımız olmayacak
anaç tavuklarla birlikteyiz
kırıp yiyoruz yumurtalarını
sabahın sisi bulaşıyor üstümüze
ıslanıyor her yan
müzik mi şehir mi anlayamadığımız derin bir mavi
yılan saçlarıyla kadınlar geçiyor dört bir yana

dönüş yolu
benim yolum, seninki, karışıyor birbirine

senden önce gelip ilk karşılaştığımız yerde bulsaydım seni
bilezik gibi geçebilirdim dünyanın koluna

köz olacaksın
öpüşlerinden artan sandalyem boş
öldüren Bill gözükmüyor ortalarda

DÖNÜŞ

ilk kurtarılacak dolaplardan birinde
yeni doğmuş bir kaplumbağa olsaydı
yavaşlatabilirdik zamanı
ara sıra su serperdi yatışmayan saçlarımıza

dönünce sor tartıcı çocuklara
kaç kiloymuş terliklerim
sende bıraktığım masumiyetime sarıl

ben tanıdık bir ağaç bulup
gölgesini yokluğunla sulayacağım


*Mühür dergi'nin 12.sayısında yayınlanmıştır

Betül Yazıcı

ÖZE DOĞRU YAPILAN YOLCULUK İNSANIN KENDİNİ VE NETİCEDE YARATICISINI TANIMASINI SAĞLAR GÜZEL BİR ŞİİR KUTLUYORUM GÜÇLÜ KALEMİNİZİ BENDEN ON TAM PUAN BU ENFES ŞİİRE İLHAMINIZ DAİM OLSUN CANDOST SELAM VE SEVGİLERİMLE

iyi bir kalem... takip edeceğim