Kendime Yazik Ettim Şiiri - Fahri Işık

Kendime’mi yansam bilemiyorum
Sana harcadığım ömrümemi..?
Elde deyilki, seviyordum canımdan öte
Bir omuzumda yoksulluk vardı
Ő ksüzlük diyerinde daha kötüsü
Yoksulluk türkülerini söyledim
Varlıklı sokaklarda çocuklara
Aşılmaz duvarlar çevirmişti okulları
Türk ocağı kerim çeliktaş’ta
Kapısına girme yasağı koymuşlar
İnat bu ya, takmıştım kafama
Okuyacaktım kebapçı memedin levhasını
Bilecektim onbir matinesinde
Hangi filim vardı şar sinemasında
Kaç kez ağladım dutlu kahvede
Rüyalarımda mezarlık mahallesi
Ürkek çığlılarım, simit var sıcak sıcak
Biliyorum sende öksüz büyüdün
Yoksul ve umarsız, damlı evde
Simit satmadın koyu karanlıklarda
Kakılmadın, dögülmedin sokaklarda
Titremedi ürkmedi kuş yüreğin, çocukça
Sonra seni tanıdım, sevdim
Ben öksüz sen öksüz bağlandım
Gönül bahçeme ektim yeşllerimi
Kader torbamda ne varsa,
Mutluluktan yana, sana ayırdım
Döktüm her şeyimi yollarıma
Varımı verdim var olduğunda,
Yokluğumu gizledim arımdan
Umutlarımı sana bağladım yarında
Yirmibeş üstü yaşımda Neler gördüm
Seni seçtim diğerlerinden seni ayırdım
Sana adadım ömrümü, seni kayırdım
Yazıkki sevmemişsin geç anladım
Ben ekmek verendim sadece, yol gösteren
Boşamıydı bunca emekler,
Bir şahin yaratmıştım yüksekten uçan
Yokluklardan bir hayat ışıldayan
Seni var etmek uğruna yok ettim,
Türkülerimle gömdüm adımı
Düştüm ardına bir lokma ekmeğin
Yanarım ömrüme, boşa gitti emeğim