Kendime Vedalar-2 Şiiri - Hayrettin Taylan

. Susmalarında detaylarla arayan yanılmış ve sıra dışı özlemleri tertipleyen bir ruhun cemisiyim.
Okunuşların yatağında hoyratça akan deli bir fırat’ım bir yanım sensiz akar ta Badel aşkül Basra’ya. Hoyrat dalgalarımın bohçalarını attım kayalıklara kuruyor oracıkta. Uzak kıyımlarla saçılan yüreğime, bir aşk açısı açtın.Beni bendine bağladın,damla damla barajım doldu,şimdi elektrik veriyor özlemler.Uzak buluşmaların her yeri aydınlık aşk enerjimizle
Buz dağına çarpsa da batmayacak aşk titaniğimizin okyanusunda seni okuyor hasretin dalgaları.Beni sana pazarlıyor her damla tutku…Adı konulamamış güftelerin güvelerine nakarat kılıyor seni bana sunmalar.
Sevmenin tadı bir şölen düzenliyor hevesli yaşamın her seni özlediğim anında.Evet,yoksun yanımda,evet omzum senli bir anında depresyonunda..İliş yüreğimin özlem aysbergini erittiği etik, betik akışlara.
Al beni,alınmış,alınamamış,kalınmış,kalınamamış,sevilmiş,sevilememiş her anın sancağına.Seç beni gönül tahtına.Altından ve senden işlemi tahtımın yanlarına kendini işle…Işısın,yaşasın yaşanmak istenilen arzu ile arz arasında sıkıştır beni.
Amalarımdaki zincirleri parçala sözlerinle. Uzakların uzları buzdağları yükseltse de periliğin cananlığını azaltmaz ve süt kokan doğumların güncesine yeniden ek beni…Ekil karşılaşmalarıma…Biraz umut ırmağını dalgalandır hesapsız özlemlerin sonlarına.
Sana çıkan yolların yılansıl uğraklarına saparak zehrini içtim sensizliğin.
Gelmelerine ışıldayan güneşlerin gün kısmından öptüm bir kere.Bu da demektir bir gün ışıldayancın dudaklarıma.
Gelişlerine açan çiçeklerin özündeki sevgileri meyveleşme cilvelerini yaşadım senle.Sen uğrak bir özlemin kentini yaktın yalınç kalıntılarımın en zor anlarında.Fantastik kalmaların masalında dev ile devrim arasında benimde kaldın büyüleri bozarak,peri olarak sunaklardın kalbimi…
Sen perim, sen ereğim, sen sazıma, özüme,sen kalışlarıma, sen her şeyime uyumlu marşımsın. Bunca aşk ve kan dökülmelerinden sonra, bunca ayrılmışlardan sonra, onca bunca kavminin bitişinden sonra geldin bana.

Utkuların tutkuların direnç baharlarını bağladın yazıma.Bu yaz senli desenler işleyecek yamalı ve yalnız sana amalı gönlüm.Renklerin izdüşümleri, izine düştüğüm her ana gökkuşakları arası şimşekler sunacaklar gözyaşlarınla yağmur arasında ölümsüz yürürken.
Ruhumdaki ben suları kirlenmeden,küresel kriz büyümeden,küresel ısınmalarımızın senli ısınmalarında biraz gül,biraz süzül ak yüreğime.
Dudağındaki çiylerle, içindeki çıyanlarla,yanı başındaki bensizlikle biraz büyü yanımda.Kendi haramlarımın harından,özleyişlerin narından dahası senden ve benden biraz sular aksın aşka dair.
Sarmala beni ve yurdumun her yaz yakılan ormanları gibi,bir yandan yan, bir yandan yeşer benden…
Gelişlerin gel şenliklerinde Flamenko’nda evir beni devirlerine.Şu arzulanış trenlerinin peşinden koştur beni günlerce…Sonrası sonradır perinazım…
Aldanışların esrik vedalarına kapılmadan susarak,darılmadan, sürgün olduğum sensizliğin sen halinde yalın kalmasak çoğullansak geceden gündüzüne gün yüzüne, yüzüne hatta tözüne kadar yaşasak.
Aşka yayılan ilk iki ışık olarak aydınlatsak onca yıllarının eksikliğini. Özlemlerimizin eskiz Ergenekoncuların devşirdiği oynaşçılardan arınarak, özümüzle,geçmiş ve geleceğimizle, en kutsi ve en milli erinçliğimizle oyun oynayan derin sülünleri kuytularına atarak özgür bir aşk olarak sarılsak durmadan…
Paylaşılmanın gelgitlere kıskançlık getirdiği anlarda tüm harflerini yaşarcasına seni alfabe yapsam ezber tutkularıma.
Sorgusuzluğumun örüntülü kaçmalarında şavkımın yanışlarından
sevilişlerimdeki sızı yüreğine sarmaya yetse,çağrımı duyan bir ses olsan
imgelerimdeki felsefi güzel…
Yedi bin fersah derinlerde ellerini arıyorum, gönder gönül ağlarını
Hayallerinde dolanan el olayım, gerçeklerinde kalan bir sel olayım,sana sürüklenen bir sal olayım.Aç içimin sır kapısını, sıratına kadar geldim,ne suretin var, ne cennetin ne de cehennemin..Pıhtılaşmış bir kavuşmanın kavuştuğu gibi türkü türkü gelişlerindeyim..
Sana geldim, sende olmaya geldim, bir ömür ötmeye geldi bülbül-i şeydam