Kendime uzakt Şiiri - Muhammed Yağmur

Bir sabah uyandım,
yastığın kenarında eski bir gülüşüm duruyordu,
rengi solmuş, sesi hatırlanmayan.
Aynaya baktım;
karşımdaki, dün geceki rüyamda
beni yarı yolda bırakmış bir yabancıydı.

Zamanın eli, yüzümün toprağında
izinsiz bahçeler açmış,
saç diplerime kar serpmişti.
Sesim bile eski değildi artık,
sanki başkasının ağzından düşen kelimelerle konuşuyordum.

Kendime dokunmak istedim,
parmak uçlarımda tanıdık bir sıcaklık aradım,
bulamadım.
Bazen, en derin kayboluş
haritada olmayan bir şehirde değil,
kendi yüzünde olurmuş