Kendime Uyandım Şiiri - Nurten Tarım

yaşlı bir çınar gölgesinde bir iz
bir iz bir şiir dili ateş
gözlerimi gasp etti
sırtını verdiği gölgeye kilitlendi
bir kadın ağladı kalemimde
sanki
dökülen yapraklar ağacın gözyaşı

takıldığım gözler
aynanın yalanı karşısında gerçek
perdelenen sesin ardında iz
sanki yaşamın şakası bu
dudak sırrında zindan sözler
kilitli bakışımda intihar etti bir kadın

bir kadın ağladı şiirlerimde
anlat dedim anlat
nakaratlara sığdıramadığım
sustu
güneşin gözyaşıyla kıvrandı bulut

dilime kefen biçmeden anlat dedim
yansımamda hayal kuran çınar geldi karşıma
kucağında
yılları yutan kırılan kum saati vardı

sonbahar yağmurları ile yüzleşen kadın
okudum dopdolu bakışını
suskunluğa prangaladım sözlerimi

şiirlerimde ağlayan kadın
aydınlığı yutan karanlık gibiyim
seninle güldüm
seninle ağladım
yaşlı bir çınar gölgesinde
kendime uyandım