Kendime Tutundum Şiiri - İsmail Malatya

Olmasam da ne öksüz ne de yetim
Gün oldu ki sarardı benzim betim
Hiç kimseden olmadı bir beklentim
Yoruldukça ben kendime tutundum.

Yine de kimseye olmadım muhtaç
Karnım doydu şükür, yaşamadım aç
Kanadı yaralarım, sürdüm ilaç
Yoruldukça ben kendime tutundum.

Çıkarı olanlar yüzüme güldü
Kötü günde hepsi bir bir döküldü
Yere yığıldım, dizlerim büküldü
Yoruldukça ben kendime tutundum.

Çok sevmiştim cümle alem şahitti
Hiç ayrılmam, diyen de çekti gitti
O gidiş ki hayatımı mahvetti
Yoruldukça ben kendime tutundum.

Yalnız geldiğim dünyada yalnızım
Yapacak bir şey yok bu imiş yazım
Allah’ın kuluna geçmedi nazım
Yoruldukça ben kendime tutundum.

İsmail MALATYA ne dersler aldım
Hayat denen denize yalnıza daldım
Kimi zaman bittim, çaresiz kaldım
Yoruldukça ben kendime tutundum.