Bulanınca içim, biçimsiz bir mekânda
Toplumun adaletinden ve neşesinden
Çektim kendimi sessizce bir kenara
Ve dedim ki;
Ya güçlü bir rüzgâr ol, eğilsin önünde otlar
Ya da kökleri çok derinlerde bir ağaç
Ki
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
