sen celladı olup
bencilliğinin darağacında astığında sevdanı
anladım ki sızlamaz sevdası olmayanın vicdanı
yırtıp sana dair yazdığım tüm defterleri kitapları
toplayıp yamacıma tüm yalnız yıldızları
gidiyorum!
vuslatın gel diyor ütopyaların git
kaç defa geldiğimi bilmeden dilimde o ağıt
toplayıp bana dair ne varsa senden sıyrılıp
gözyaşımı son defa arsız teninde damıtıp
kültablandaki kahve rujlu son sigaramı da bilerek unutup
kendime taşınıyorum!
epik kadınlar lirik adamlar geçiyor yüreğimden
hiç bir anıya dahil olamamanın
ezikliğiyle büküyor boynunu aşk
veznin esiri kelamlar sarkıyor çemberimden
ben kendime yürüyorum!
sen sevilmenin şımarıklığında öldürürken benliğini
ben sevebilmenin asaletinde yaşamaya gidiyorum yüreğimi...
____________________________Elif Türk
02.12.2009
Elif TürkKayıt Tarihi : 1.5.2009 03:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!