Kendime Sürgün Şiiri - İnci Demirel

Ay,geceye kavuştuğunda,

Yokluğun iyice düşüyor sayfalara,

Saatler,inadına suskun,

Hüzünler,kol geziyor ortada,

Gürültülü bir sessizlik var,

Kendimi duyamıyorum aralarında...

Yol bulup,çıkmalıyım bu tenhadan,

Yorgunum ve üşüyorum,kendi sürgünümde,

Yalnızlığa isimler arıyorum,

Çizgi çekiyorum yaşadıklarıma,

Ilık rüzgarları özlüyor saçlarım,

Aklıma çiçek tohumları ekiyorum,

Baharda açsınlar diye...

Yeni sabahlara uyanıyorum,

Yalnızlığı,şafakta bırakıp,

Ağlamasın gözlerim diye..