Acılarıma açık kalp ameliyatı yaptığım bir gündü..
Gülüşlerimin boynuna ipi geçirip idama hazırlamıştım!
Bileklerimi neşter üzerinde gezdirirken,
Fazla hıza basıp, yalnızlığıma yakalanmıştım!
Cezalıydım!
İntihar gibi umutlarım vardı..
Ne kadar öldürmeye çalışırsam çalışayım,
Tek bir gülüşünle yeniden doğardı..
Bu bir intihar mektubudur diye başlardım söze göz göze gelince,
Haplar iç organlarımı terk ederdi sen tenime değince!
Dokuz doğuruyordu acılar!
Kendime söylediğim yalanlar kaç madalya alırdı?
Kendimi mutluymuşum gibi kandırışlarım,
Kaç dalda Oscar ödülü kazanırdı?
Saymadım!
Sayamadım!
Sonra hepsini yok saydım!
Sevdik biz!
Fazla seviştik!
Senin adamlığın tenimin sınıf başkanıydı!
Benim kadınlığım utançtan hep sınıfta kalırdı!
Gel, ne kadar ayrılık varsa hepsini sırtından bıçakladım!
Gel, ne kadar aşk varsa hepsini ceplerime topladım!
Gel, ne kadar yalan varsa hepsinin kafasına sıktım!
Özledim!
Seni bilmem ama,
Benim için gelmelisin!
Kokun tütüyor burnumda yar!
sensiz üşürüm diye yaram bile kabuk bağlar!
Hiç olmazsa yaram geçesiye kadar kal!
Kayıt Tarihi : 3.2.2010 11:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!