Kendime Sesleniş Şiiri - Jale Özler

Bir soru var içinde bütün neş’emi boğar
Saadet hayatta mı yoksa ruhta mı doğar
Yıllardır yaşıyorum ben kaderin elinde
Bir çileli kalemden başka elimde ne var

En içli duygularla dolmadan beyaz kağıt
Bu sisleri ruhum dağılmazsa sen dağıt
Alimden daha alim cahilden daha cahil
Yaşıyoruz dünyada düşünce çok ömür kıt

Yıldız mı ışıldıyor yoksa ümit mi nedir
Karanlıkta bu yerler esrar dolu bölgedir
Güneş gibi ay gibi bugünden evvel doğuş
Geçen zaman ardımda uzayan bir gölgedir

Bir masal dinliyorum yıldızlardan her gece
Her sabah bir bilmece çözüyorum gönlümce
Avucumdaki kalemi esir etmek istedim
Sonunda ben kaleme esir oldum ömrümce

Görünmez oldu bahar ışık mı yok kör müyüz
Yazık hüküm sürerse gönülde vakitsiz güz
Saadeti ve dostu uzaklarda arama
Aynanda görünmeli sana dostça gülen yüz