Kendime sarıldım 22.09 2024 14 00

**Kendime Sarıldım**

"Çok soğuk bir gecede kendime sarılmayı öğrendim,
İçimde kopan fırtınalara inat, dışımdaki soğuktan kaçtım,
Kimse yoktu sığınacak, kimse yoktu arkamı kollayacak,
İnsanlar bıraktı elimden,
Bir bir düştü maskeleri, hepsi canımı yaktı,
Kime güvensem, bir yara daha eklendi sırtıma.

Beni ben anlayamadım belki, ama onlar hiç anlamadı,
Gözlerinde koca bir boşluk, yüreklerinde taş,
Zarar vermekti dertleri,
Her yara beni biraz daha uzaklaştırdı,
İnsanlara dair olan tüm inançlarımı tüketti.

Bir gece, o karanlık gecede öğrendim,
Sarılacak tek kişi benmişim aslında,
Kendi yaralarımı saracak eller yine benim ellerimmiş,
Kendi nefesimi dinledim,
İçimdeki güçle tanıştım, gözlerimi kapattım ve dedim:
‘Ben varım, sadece ben.’

Bir daha üşümedim,
Ne insanlardan gelen soğuk ne de hayattan,
Çünkü yalnızlık, en sadık dostum oldu o geceden sonra,
Kendimden başka kimseye sırtımı yaslamadım,
Kimseye inancım kalmadı,
İçimdeki o derin boşlukta kendimi buldum,
Ve o gece öğrendim,
Sadece kendime sarılmayı…

Ve bir daha hiç bakmadım arkama,
Ne de insanların gölgesine saklandım,
Çünkü anladım, kimse yoktu orada,
Her darbe bir öğretmen oldu,
Her yara beni ben yaptı.
Artık üşümüyorum, artık kırılmıyorum,
Kendi sıcaklığımdan başka hiçbir şeye inanmıyorum."