Kendime Saklamıştım Şiiri - Büşra Ocak

Bilki ben gidiyorum,
Bu sokaktan, bu kentten,
En zoru da kendimden.
Seni ne bu sokaklara saklamıştım,
Ne de bu kente,
Kendime saklamıştım,
Kalbime gizlemiş kimseye söylememiştim.
En kötüsü de kendime de söylememişim.
Oradasın ve batıyorsun kalbime,
Yakıyorsun canımı,
Dikik dikik ettim kalbimi,
Kan revan içinde kaldı gülüşlerim,
Artık uçmuyor kelebeklerim,
Ve açmıyor çiçeklerim,
En kötüsü de yine de bulamadım seni.
Aslında çıkartıp atacaktım,
Ama yoksun öyleyse kendimi terk ediyorum.
Seversin madem yalnızlığı,
Aşksız bir kalpte yaşa o halde,
Sessiz, karanlık, çorak ve cansız.
Katili oldun içimdeki çocuğun,
Ve yenisi eklendi yara izlerime,
Yokluğunu hatırlatan onlarca dikiş izleriyle birlikte.