Kendime Öğütler Şiiri - Efecan Kıymaz

Gerçekten sevdin,
Kendi ruhundan bir parçan sandıklarını.
Unutmuştun oysa
Ruhunu ruhuna sokmaya yer ararken
Aklında niş olup hep öyle kaldıklarını.
Düşünme hak ettiğin sevgiyi
Düşlediğin insandan aldığın yarınları.
Aptal mısın? Bu her şeyini ortaya koymak değil mi?
Sonunda kafana sıktırtacak bir rulet masası.
Seversen kanatırsın
Gözündeki kanı hapseden yara kabuklarını,
Seversen ağlatırsın asıl melekleri,
Aileni ağlatırsın.
Seversen bilek damarlarını yerlere sarkıtırsın,
Seversen bir avuç saçmayla kalbini,
Bir kör kurşunla beynini patlatırsın.
Seversen altmış yaşındaki babana
Tabutunu taşıtırsın.
Sen sevmesen de olur,
Karşılıksız sevmek
Mezarından kalkacağın günü beklemek.
Her günün toprağın beş karış altına inmekte,
O seni sevmezse yavaş yavaş tüm güzel anların
Aklından silinmekte.
O zaman sen sevmesen de olur,
Senin lügatında sevmek ölmek demek.