Henüz kalkıp giden bir uçağın
kanatlarındaymış gibi geliyor
sensiz geçen anlar,
birden uzaklaşan
ve
kaybolan görüntülere
dönüyor hayalin.
Beklemekten usanan
ve açlıktan ağlayan çocukların
yemek gelene kadar bekledikleri anın
bitmek tükenmek bilmeyen gürültüleri
ve çığlıkları arasında kalıyorum
sensizliğinde.
Suskunluğum senden gelen
bir gülümseyişle sona eriyor.
Yokluğunda ve sessizliğinde
çocuklaşıyor,
sabırsızlanıyor,
özlüyor
ve bekliyorum...
Gelişin tükenişi oluyor beklenen herşeyin
ama tükenmiyor bir türlü hasretinin yarattığı kasırga
ve fırtına..
Kaybolmak istiyorum o an
derin girdaplara girerek
girdaplarla derinliklerine iniyorum yaşantımın...
Pusulam ol kaybolacağım artık.
Kayıt Tarihi : 13.9.2002 12:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Tali](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/09/13/kendime-notlar11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!