Kendime Notlar Şiiri - İsmail Kısık

Beklemeyince,ummayınca,vazgeçince hafifliyor hayat
Kocaman bir yük kalkıp gidiyor üzerinden
Kendi,kendine kalınca ,kimseden beklentin olmayınca
Oluruna bırakınca kolaylaşıyor
Hayatın dümeninin elinde olmadığını anladığında
Vitesi boşa aldığında rüzgara karşı durmadığında
Her şeyi kontrol edemeyeceğini anladığında bazı konularda
Kadere güvenip boşverebildiğinde güzelleşiyor
Kendini anlatmayı bıraktığında insanları anlamaya çalışmadığında
Buluttan nem kapmadığında anlamsız savaşlardan kaçındığında sakinleşiyor
Gidemem dediğin yerden gittiğinde,yapamam dediğin sulardan ğeçtiğinde
Kendine yolculuk ettiğinde,herkesin geçtiği,o kalabalık yollardan geçmeyip
Sana özel patikalardan yürüdüğünde her şey farklılaşıyor
O kadar önemli olmuyor o zaman yok yere üzüldüklerin
O beklediğin huzur geliveriyor birden otur diyorsun kendine
Konuşalım neler geçti başımızdan kendi kendine itiraf ediyorsun
Günah çıkarır gibi anlatmak iyi geliyor ağlamak daha da iyi
Değilmiki insanı en iyi kendisi anlıyor
Böylece kendi sırtını sıvazlamayı da ögreniyorsun
Yavaşlıyorsun yavaş yavaş anlıyorsun sen aslında kimdin hatırlıyorsun
Başkalarını çok sevmeyi bırakıp kendini sevmeyide öğreniyorsun
Ve işte böyle böyle iyileşiyorsun…