Kendime Mektup Şiiri - Tamer Mezgitçi

Sevgili Yüreğim,

Ufak bir sorunumuz var sanırım.
Çok uzaklardan değil içimizden gelen.
Konuşsana ey ağızım dilin mi tutuldu?
İki kelimenden biri farkettin mi hep kuruntu?
Sorularımın basireti tutulmuş olacak ki cevapları malumumuzdu.
Sabrımızın eli maşalı neden yüreğim?
Bende miydi ateşimizin odunu?
Nasılda kor kor yaktılar
Bahsettikleri nakarat okşadığım gururdu.
Dilden dile yayıldı aynı beste kulislerde ki manşet ''SORUNLU''.

Şimdi bizi beğenmiyorlar anlayacağın.
''Ney'' idi ler ''Neyzen'' lik taslıyorlar
Bak hele nasılda büyümüş sözüm ona zurnalar!
Taşın bile karakteristik bir özelliği var.
Sivri sineğe bile yeterken saz,
Gel gör ki bunlara davul zurna az...

Bilmezlerdi konuşmayı,
Oturmayı-kalkmayı,
Giyinme ve kuşamı,
Şimdi hepsinin bir tarafı tavan yaptı
Malum yorganı ayağına dilini hayatıma göre uzattı
Kimileri giydiklerime kimileri dediklerime taktı
Aradan zaman geçince anladım
Dil uzattıkları ne varsa sahip olmuşlar
Ve gördüm ki övündükleri etiketin adı bile ne yazık ki ''Çalıntı''!