Kendime Küstüm Şiiri - Osman Utkan

Maziye takıldım günü kaçırdım
Hesap kitap eksik kendime küstüm
Hikmetle bakmayıp dünü kaçırdım
Tüm işlerim aksak kendime küstüm

Hayatta hiçbir şey takılıp kalmaz
Yüreğin halini kimseler bilmez
İçinde olanlar karşılık bulmaz
Çehreler hep asık kendime küstüm

Tek bir mevsimle ömür geçirdim
Yalandan dünyayı hemen bitirdim
Gözümü içime doğru çevirdim
Görüntüler kesik kendime küstüm

Yıkıcı duygular gönlümde gezer
Gerçekler sonunda yalanı ezer
Daralmış fikirler içime sızar
Bu havalar basık kendime küstüm

Nice yenilgiyi yaşadım gördüm
Hayaller yıkıldı ateşe girdim
Hayatla aramda ipleri gerdim
Tansiyonum yüksek kendime küstüm

Geçmişin yüküyle belim büküldü
Taşımaz dizlerim, bağı çözüldü
Umutlar savruldu yola döküldü
Toplaması yasak kendime küstüm

Sönen umutları canla besledim
Başımı gecede taşa yasladım
Karanlık yolları gülle süsledim
Gelmez oldu imsak kendime küstüm

Saba yeli gibi essem faydasız
Selamı sabahı kessem faydasız
Konuşsam faydasız sussam faydasız
Sözlerim çok kısık kendime küstüm