Kendime Küstüm Şiiri - Cem Saçan

Kendime küstüm,kendime.
Camlar düşerken yerlere.
Gözyaşının acı dikeni
batınca gördüm asıl,
hiç kimsenin görmediği kadar
acıyı
ve sızıyı.

Batınca
sevginin zehirli dikeni
gördüm
yalnızlığın biricik dost olduğunu.
Yollara düşünce anladım
sevmenin çoğu zaman
yollara düşmek olduğunu.

Şimdi yıkılacak şehir
boylu boyunca.
Taş taş üstünde kalmayacak.
Bir of çekince sen
yıkılacak dağlar bile olmayacak.

Çünkü gözyaşımın nehrine düşecek sabrım,
çünkü öfkem dizboyu olacak
çünkü olmayacaksın sen,
yarını getiren takvim yapraklarında.
Çünkü soluyan bir ölü olacağım ben.

Şimdi
düşecek başım,
belki de bu son nehir
gözyaşımı akıttığım