Kendime Küfürlerim Şiiri - Muhammet Üresin

Rüzgar dövdü durdu bütün gece camları ve ben korkumdan kokuna sarıldım
İsterdim şimdi yanımda olmanı diyecektim tam sustum kendimden utandım
Efkar bastı bak yine her yanı hiç bir şey görünmüyor karardı önüm ardım
Sevsen gitmezdin diyemem ki sen serdin yoluma kalbini ben üstüne bastım

Kaç gece geçti böyle hiç bilmiyorum kaç sabaha daha uyanabilirim
Kaç yerden kesti bıçak gibi hasretin kaç yaraya daha dayanabilirim
Yok sana değil asla sitemlerim hep kendime benim en ağır küfürlerim
Az bile bu olanlar bana hiç acımadan vur sen de fazlasıyla hakettim

Bir büyük acı geldi oturdu şurama doldur bir kadeh daha yokluğuna
Dört duvar seni dinledi sabaha kadar sen hiç duymadın duymayacaksında
Geç kalınmış özür cümleleri yazdım yazdım içimden döküldüm sayfa sayfa
Bir masal daha bitti ama içimdeki bütün çocuklar ağladı sonunda