Kendime kaçıyorum Şiiri - Orhan Hatıl

bu acıyı benmi çektiriyorum kendime
duvarsız hayatımın acık hava koridorları
kar yağmakta
kış öyle amansızca bağrımda arabekssel dürtülerde ki
kıvılcım gelse İstanbul denen şey patlayacak yüreğimde
arsızlığım
günahkar başım
herşeyi si...t edercesine
öfkesel anlamsızlıklarda düzgün olmayan türkçelerde duruyorum hayata
bu gün uzun konuştum
yolum uzundu gideceğim yer yok
aslını sorarsan
sevgi kadar acıdır hayat
küfürdür
ateştir çehennem üzeri
cennet aldatanların olmayacak elvet
kısımlaşmış
oynatılmış sunni yaşamlardır
üzerinden hilelerle geçilmiş töresi bu toplumsal yalanın
benim hikayem,
memleket denilen türkünün
insiyatifsiz kurgularında oluşuyor
kendini arayan gözlerde topluluklar kendini kaybediyor
bu yaman hastalıktan kaçıyorum
bir bilim kurgu filminin bilinç altı gibi ama gerçek
herkesin bireyi unutup
insan denen harika makineyi ürettiği yerden kaçıyorum
adem babama
kendime kaçıyorum
kar yağıyor
parasız senaryolar başlıyor
bir şair belkide iyice unutuluyor kendi içimde