Kendime İsyan! Şiiri - Coşkun Kaya

yasaklı bir türkü gibi dilime seni doladım;
kaç gece düşümde öyle perişan,
yabancı yollarda seni aradım...
sustum bir felaketi müjdeler gibi
ya da sevinçli bir haberi saklamak için...
yorgun bir martının kanatlarında
sevdanı denizi seyre yolladım...
mendiller aldım renk renk;
seni uğurlarken en karanlık olanını kendim için salladım...
kopardım güneşi gökyüzünden,
çocukların ellerinden şekerlerini çaldım...
ufacık bir yetimin oyuncağını kırdım.
sonra kaçtım bütün yollardan;
şişelere baka baka karardım...
kaybettim kafamı yoksullukta,
günahsız bir sübyanın ahını aldım...
yetsin dedim,bitsin dedim
kendi kendimi yedim bitirdim...
vurmak istedim insanların yüzlerine utançlarını;
en samimi dostumu satmak istedim gecenin ayazına...
peşkeş çektim sigaramın namusunu
bir sokak fahişesinin sivri topuklarına...
ana babasına zulmeden bir yoldaş buldum kendime;
kendim gibi...
karanlığım artsın diye,
bitsin diye bu korkular;
insanlık ölsün diye...