Kendime İsyan Şiiri - Serap Çelik 2

Bu akşam bardaktan boşalırcasına
Yağmur yağıyor.
Ben ise çılgınlar gibi!
Dolaşıyorum sokaklarda..
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.

Herkes bana bakıyor ama!!
Ne derdin var? diye soran olmuyor..
Oturuyorum kaldırımın,
Soğuk buzlu taşlarına,
Bir solukluk dinleniyorum..

Soruyorum? Kendi kendime,
Ne çok hatalar yaptın diyorum.
Ne çok güvendin insanlara.
En büyük hatan da buydu diyorum.
Buydu güvenmek...

Ben güvendikçe onlar hırpaladı,
Ben ardıma döndüğüm an da!
Acılarımı birer birer anlattılar.
Kime nasıl güveneceğimi?
Bilmiyorum... Bilemiyorum...

Menfaati olan sırtımı sıvazladı,
Menfaati biten ise,
Sırtımdan bıçakladı .
Yüreğim o kadar hırpalandı,
O kadar yoruldu ki!
Daha ne kadar dayanır?
Bu ihanetlere ,bu kahpeliklere.
Bilmiyorum? Bilemiyorum!

İçtiğim sigaramın ,
Küllerinde savruluyorum...
İçimi yağmurlara döküyorum.
Yazdığım mısralara döküyorum.
Dizlerimin takati kalmadı,
Elim kolum tutmuyor..
Yorgun kalbimin ızdırabını,
Hiçbir şey dindirmiyor...
Hiçbir şey dindiremiyor...