Ben, kendi kendime özlem duyuyorum.
İstiyorum arayıp bulayım kendimi. Hasret bitsin. Ama, ne yaparsın ki, zaman bir türlü buna imkân tanımıyor. Zaman!
Bu gidişle beni bulacağıma da inanmıyorum. Ben nerdeyim? ! Ben, her gün yirmi dört saat çalışsa zamanın yelkovanında,
Zaman beni sımsıkı tutup döndürüyor çevresinde.
Ama, hiç kimse özlem duymuyor bana. Ben paramparça olmuş serpilip yayılmışım başkalarının isteğine! İsteklerden kopup tekrar bir araya gelmek için yelkovanlarla birlikte ayrılmalıyım saatin çerçevesinden, zamanın kıskacından.
Yükseklerde uçsam, atılsam, bir adım dışarı çıksam ben, benle görüşebilirim!
O zaman ben, benimle bir araya gelebilirim!
14 Merhem günü, Yağış Ayı,
24 - cü il
14.11.02
Bakü
Kayıt Tarihi : 6.7.2007 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!