Kendime gelişim zaman alsa da

Gözyaşları burnumun kenarında düşerken bile
Senin kokunu alıyorum
Nasıl bir “farksın” ki,
Fark edemiyorum imkânsızlığını,
Kulağımda senin sesin depolu
Ve ayaklarımda adımsın caddeler boyu,
Senin atmosferinde aldığım nefes
Bir daha geri verilemiyor,
İçimde tutuyorum kokunu, aşkını, havanı…
Hali hazırda gözyaşlarıyla bakıyorum sana,
Bir yüzünü dönsen…
Ah o yüzünü bana çevirmelerin;
Ölüme eş değer gidişlerin.
Ayak seslerin veda çınlaması gibi
Saplanıyor kulaklarıma,
Bir daha dönmeyeceğini bile bile
Dönemiyorum sırtımı sana,
Sana koşsam öleceğim,
Geriye dönsem yürek engelleri…
Seni gidişine bırakıyorum,
Kendime gelişim zaman alsa da…