Kendime Gelemedim Şiiri - Ali Çam

Kaç kez gülerken öldüm, ölürken gülemedim,
Dünyaya geldim kaç kez, kendime gelemedim.

Gözlerim bahar gibi bin bir renge büründü,
Umutlarım peşimde yıllar yılı süründü…

Ne ben git diyebildim, ne de o gidebildi,
Ne bir merhaba dedi, ne veda edebildi…

Ne yolumu kaybettim, ne de menzile vardım,
Ben hep beni beğendim, hep kendime yalvardım…

Dolap beygiri gibi döndüm durdum yerimde,
Ölümün benden fazla hakkı var üzerimde…

Şimdi böyle çaresiz ufuğa bakıyorum,
Kararan ufuklara bir kandil yakıyorum…

Ellerim yüreğime dokunmaktan biçare,
Gönlüm kendi kendini bölüyor pare pare…

Gönlümün oturacak bir mekanı kalmadı,
Satılığa çıkardım kimse talip olmadı…

Virane yüreğimde tek baykuşlar ötüyor,
Yangınlardan geriye biraz duman tütüyor…

Ayaklarım da gönlüm gibi söz dinlemiyor,
Yüreğimin sesini gönlüm de anlamıyor…

…………..

Gezdim yedi düveli, bir defa ölemedim,
Kaç defa gittim geldim, kendime gelemedim…