Kendime Gelemedim Şiiri - Erdal Ebem

Karıştı şu dimağım, seni gördüm göreli,
Yüreğim nara düştü, kendime gelemedim,
Gülüşün hayalimde, perde ördü öreli,
Güneşim yere düştü, kendime gelemedim.

Pembemsi hayallere, kapıldım birden bire
Ruhuma söz geçmiyor, aşka vermişim fire,
O gözlere kıyamam, benle gider her yere,
Sevdaya kara düştü, kendime gelemedim.

Dağlara adın yazdım, inandım ben bu aşka,
Gül kurusu yapraklar, bakıyor bana başka
Endamı güzel yarim, yanımda olsan keşke,
Saatler dara düştü, kendime gelemedim.

Yolcu olup geçersen, uğrayıp gör bu hanı,
Mutluluk denen duygu, sarmaladı her yanı,
Sevgi kadar masumun, alacaksan al canı,
Yollar hep yâr’e düştü, kendime gelemedim

Prangalı hasrete, mahkûm etme sevdiğim,
Halden hale düşürüp, sakın gitme sevdiğim,
Derbeder bir yaşama, beni itme sevdiğim.
Gönlüme yara düştü, kendime gelemedim.

İşte böyle halimi, arzuhal ettim sana,
Gülüşünle, özünle, yüreğinle gel bana,
Bir pınarın başında, gördüğümden bu yana,
Firgatli zora düştü, kendime gelemedim.

Aşık Firgatli
05.05.2009