Nesnelerin dünyasındaki bu hüzün dolu yalnızlığım,
Huzursuzluğum , solgun ve tebbesümü unutmuş yüzüm,
Sanrılarım ve sonra ümitsizce yıkılmış umutlarım.
Bu kadar mıydı her şey, yada bu kadar basit miydi.
Bir bir yıkılacak mıydı hanların sarayların…
Bir garip harp yaşıyorum duygularımla.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta