Kendime Dönmeyen Dilim

Yine düşünceli bir haldeyken bu günü dünü sorguluyorum Belki siz yaşayabilir miydim acaba diyerek Belki öyle değil böyle, böyle değil şöyleler Bitmiyor cümleler son noktalar koyamıyorum Anlıyorum derken bile anlamsızca bir bakış atıyorum Gel oturup iki sohbet edelim derken sitemler başlıyor Haksızlığı yüklüyorum sırtına haklılıklar benden yana sanki Çok mu bencilce düşüncelerim ya da tek gerçekçi ben miydim? İllakiler vardı satır aralarında ama yine noktasızdı sitemim Anlam yüklemekten kaçındığım cümleler çıkmak istemezken Ellerim sitemkâr diliyle harekete geçiyordu Yoruluyorum nefesim kesiliyor artık hakkaniyetler bitiyor Haksızlığı düne terk ediyorken hak ettiğim mutsuzluğu avuçluyorum Ekmeksiz yediğim katık gibi sanki dünü unutup bu güne yorulmak Kendi infazımı yasalaştırmaktır belki de tek hakikat Sorgularım sana düşerken ben paylandım zaten üzülme Kendime dönmeyen dilim sana dönüşünde duyumlarını algılıyor Zorluğu başkasına yüklerken hep, hep kolaylıklara yöneldim haksızca Tükenişler… Bitişler noktasız, virgüllere konmuyorsa Sebebi konusuzluğumun başlık bulamayışındandır Tercümeyi sana bıraktım payımı aldığım sorgu ekmeğinden düşüşleri sevgilerim oldu karıncaların payına düşen kırıntılarla doyarken ruhumun tükenişiydi… Zennehar Yılmaz 23.03.2012 19:41:42