Rüzgara bıraktım kendimi
Savrulurken uçmayı öğrendim.
Suya serdim bedenimi
Sürüklenirken yüzüverdim.
Yağmurda suladım cismimi
Islansam da yürüyüverdim.
Kendime derdim her halimi
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Şiir boyunca tekrarlanan tezlik fiilleri şairin ruhundaki yenilik ve heyecanın nakaratları olmuş
Heyecan ve merak var oluşumuzu daima diri tutar
Olumsuzluğu olumluya evrilte bilenlere ne mutlu.
Böyle bir mücadele kıskanılmaz mı, kıskandım işte.
Keşke bizde de o maharet olsa.
Bizim yörede "kendi söküğünü kendisi dikmek" diye bir söz vardır. acısıyla, tatlısıyla ele muhtaç olmadan derdinle başa çıkmak büyük bir meziyettir. tebrik ederim.
Başkadır insanın, "kendi..."
Ne ihanet
Ne takaza
Ne de alınmak, durduk yere..
"Bir tava aşım, ağrısız başım..."
O kadar...
Tebrikler Hülya Hanım.
Şiirinizi beğeniyle okudum.
Derdinizin çilenizin üstünü çizdiğiniz, mutluluğun neşenin de altını çizdiğiniz nice güzel günler dilerim.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta