Hafifçe dokundum kapıya aralandı
binlerce ışık yayıldı içeri,
gözümü kıstım karanlığım arkada kaldı...
Eski bir sandalyeye oturmuş bekliyordu,
yanına sokuldum soluksuz, o an yoktu.
Az önce pencereden uçup gitti, engellemedim bırak gitsin.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta