Kendime Bir Şiir Yazdım

Ben Çayeli'nde doğdum, babamın yaşındayım
Yirmi yaşımdan beri dünya telaşındayım
Şu an hayallerimin daha en başındayım
Babam öldükten sonra hayat savaşındayım...

Yirmi beş yaşındayken köyümden ilham kaptım
Dört fakülte bitirdim, bir yüksek lisans yaptım
Kula boyun eğmedim, bir tek ALLAH'a taptım
Ne yalakalık yaptım, ne sağa sola saptım!

Araştırıp yazdığım on dört kitabım vardır
İnsanlar bu dünyada eserleri kadardır
Dünyadaki son adres, ikametgah mezardır
Dermansız dertlerimle benim yüreğim dardır!

Duygulandığım zaman hemen şiir yazarım
Adaleti severim, haksızlığa kızarım
Bütün kötülüklere derin mezar kazarım
Kimseye haset etmem, olmaz benim nazarım!

Bu güne kadar geldim, zerre torpil görmedim
Bilerek isteyerek kul hakkına girmedim
Hak yoldan çıkanlara asla selam vermedim
İnanın hak ettiğim muradıma ermedim!

Muhabbeti severim, merhameti unutmam
Ben gönül adamıyım, hiç kimseye kin tutmam
Tırnağımla çalışır, haram olanı yutmam
Yapamadığım şeyle insanları avutmam!

Dilden dile dolaşan meşhur destanlar yazdım
Duygusal olmasaydım ben şair olamazdım
Mütevazı biriyim, ne şımardım ne azdım
Çektiğim acılara gönlümde mezar kazdım!

Çocukken duramazdım, yaramazlık ederdim
Şimdi bir çınar gibi kol kanadımı gerdim
Gönülden seve seve her yerde hizmet verdim
Vuslata ermeyince tükenmez benim derdim!

Makam ve mevki ile gurur kibir etmedim
Tepeden bakanların meclisine gitmedim
Yalakalık yaparak itibar tüketmedim
İstenmediğim yerde diken gibi bitmedim!

ALLAH'ın hikmetinden ibretle ders alırım
Nezaketle girdiğim her gönülde kalırım
Kendime telkin verdim, ben haddimi bilirim
Darda olan dostlara hemen koşar gelirim!

Ben de yüce ALLAH'ın bir günahkâr kuluyum
Yaratandan ötürü sevgi saygı doluyum
Gönül bahçelerinin koparılan gülüyüm
Huzurlu dünya için bir sevda bülbülüyüm.

Unumu elemişim, eleğimi asmışım,
Nefsimi yere serip üzerine basmışım,
Kadere boyun eğip, tevazuyla susmuşum,
İslam düşmanlarına kin ve nefret kusmuşum....