Kendime Bir Dünya Yaptım

Hayallerden bir dünya yaptım kendime.
Duvarını acılarımdan, harcını sevgiden bahçesini anılarımdan.
Ve ben oturdum da, onun içine.
Şimdi ben, sıkıldığımdan,
Yaptığım bu dünyamı süslerim, yalnızlıktan.

Dünyamın üstündeki gökyüzü
Bulutları var bölük, bölük dolaşan kara atlastan
Baktım tam’ da dünyamı süslerken.
Bir de baktım ki,
Şimşekler çakmaya başladı, kara bulutların dolaştığı güzelim dünyama
Ve ben ıslandım, kara bulutlardan sicim gibi yağan yağmurlardan.
Korkumdan saçak altında,
Yağmurun durmasını bekledim güneşi bekledim, çıksın diye bulutların arasından.
İşte böyledir, çok zaman benim dünyam.

Bulutlar öyle bir sarar ki, dünyamı,
Bir türlü kurtulamaz onlardan, benim yaptığım dünyam.
Ne güneşi doğar, ne ışıklar sızar dünyama günlerce çoğu zaman.
Düşünürüm ben neden diye,
Doğacak güneşi beklerken dünyama.
Nihayet beklediğime değerdir,
Bazen.
Ve kara bulutlar aralanıverir dünyamın üzerinden,
Güneşten bir parça ışık sızar, karanlık bulutlarla örtülü dünyama.
İşte o an, neşeyle dolar benim dünyam.

Derler ki…
Cemleler düştü korkma ısınır artık dünyan
Toprak kokar yaptığın bahçende güller açar şen olur gör, senin’ de dünyan
Bilmezler’ ki onlar,
Benim için vakit olmuştur hazan.
Cemleler düşse’ de boş, düşmese, de boş,
Benim için,dünyanın her çeşidi yalan..

04 Mart 2014
Antalya