Kendime bile düşmüşüm düş. tüm...

Dünden bugüne taşımışlığım.../

Dokunmak istediğimde ellerim buz kesiyor. Koşsam diyorum yer bulamıyorum boş zemberek misali size geliyorum.

Kimdim...kimdin...kimdiniz? Resmediyor hayat hızlı hızlı geçiyorsunuz, seçemiyorum hanginizdeyim, hanginiz bende. Duygularım gibi kimlikleriniz de çarpışıyor.

Sahi siz kimdiniz? Yüreğimde depremler fırtınası estirip, hayatı avuçlarıma bırakıp miskin miskin gülen

Ne gitme diyebiliyorum

Ne de kal

Yoksunuz!

Yokmuşum

Yokluğa vurulmuşum...

Sonra...

Bana sarılıyorum

--Bana yanıyorum

Bana koşuyorum

--Bana ağlıyorum

Geçmişten geleceğe doğru sessiz sessizce kimsesizce haykırışım, zaman-sızım / can-sızım / can-sız-lığım..

Di li zamandan şimdiki zamana geçiş gibi / göz açıp geçinceye kadarmış yaşanılanlar, yaşanacaklar.

Küçükken tökezlenir düşerdim hep, dizlerimin kanadığını acıdığını hatırlıyorum da kendime düşmek yüreğime düşmek başka. Ne alakaysa canım yandığında Ece Ayhan'a çıkardı yollarIım. Onu anladığımı sanırdım o da düşmüş asıl düşüm belki de amacım belki de diğer yanım Nilgün Marmara'ymış ve dediği gibi '' hayat kısa kuşlar uçuyor ''

Kuş olmak lazım,

- Kış olmak lazım

Düş olmak, düş kalmak sende onda bunda sizde..çağır beni düş / üm..

Aşka düş / tüm

-- Sevdaya düş / tüm

Yere düştüm

- Ölüme düştüm