Kendime Aydım Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Yunusun değil,
Köpek balığının kuyruğuna takılıp,
Okyanusu geçmek isterdim.

Dağlardan değil,
Bulutlar üstünden aşağılara,
Süzüm süzüm süzülmek isterdim.

Gökten yağan yağmur yerine,
Yerden fışkıran su,
Ateşi yakan çıra yerine,
Meydan okuyan rüzgar,
Serçe olmak yerine,
Konduğu bir dal,
Şelale olmak yerine,
Çarptığı kaya olmak isterdim.

Yuvamı boşluk üstünde,
Kalbimi hoşluk üstünde,
Ruhumu aşkın içinde,
Bedeni hiç'lik içinde yaşamak isterdim.

Sonra sabah oldu ve ,
Olduğum şeylerin hayaline aydım.

Ay gönül ay!
Artık tüm vakitlerde,
Önce kendine ay.