Kendime Aşksız Bir Dünya Yarattım

bütün delillerini yok ettim sana olan aşkımın,
fikrimi tahliye ettim sevda tutsaklığından.
iştirak ettiğimiz tüm korsan kaçamakların,
cezasını çektim sonsuz hasretinle.
kat kat süngerler çektim aşkımın üzerine.
müşterek yaşanılana dair hiçbir hatıra bırakmadım.
mektuplarını dahi yeniden okumadım,
yırttım attım.
gözkapaklarım isyan bayrağı çeksede düş korkusundan,
yatağım yokluğundan buz kessede,
sensizliği bir kilo rakıya gömüp yattım.
kendime sensiz,
kendime aşksız bir dünya yarattım.

arasıra çöktü üzerime hasretin.
arasıra yandım sevda narınla.
arasırada bir başıma kaldım efkarınla.
ama çokta koymadı hani,
yandığım arasıra...

anlık bir şiddetle cüzdanımdan çıkardığım,
o ihtilal mağduru resmini,
her ne kadar görmek istesede canım;
hep barikatlar kurdu önüme,
terkettiğin kanayan yanım.
yokluğuna direndim.
radyo dinledim, gazetelere baktım..
dostlarıma sensiz dahi sonu mutlu bitebilen
umut dolu masallar anlattım.
anlayacağın,
seni unutmak için herşeyi yaptım.
kendime sensiz,
kendime aşksız bir dünya yarattım.

bazı gece yarıları hasretin kötü koysada,
bazı sabahlar ruhum acımasız bir yalnızlık duysada,
bazı gün yirmidört saat gönlüm özleminle dolsada,
bu ayrılığın sonu kahır, zulüm,
hatta ölüm olsada;
aşkını yüreğimden söküp attım.
kendime sensiz,
kendime aşksız bir dünya yarattım...