Kendime ağlıyorum Şiiri - Veyis Kesgin

Yine ağlıyorum,sessizliğimin içinden sana,
Gözlerimden akıp gidiyorsun çağlayanlarım arasından,
Sevgilerimi içimden söküp sana bırakıyorum,
Ellerimden akıp gidiyor sevda yağmurlarım içinde.

Ağlıyorum yine sessizliğimin içinde yok olanlara,
Göklerde yankılanıyor,yalnızlığımın sessiz çığlıkları,
Lambaların bile titrediği ayazlarda ağlıyorum yangınlarıma,
Yokluğun siteme, sitemlerim isyana çağırıyor beni.

Yine ağlıyorum kendime ve yokluğundaki varlığına,
Olmuyor olacak sabahlarım,
Uzaklaştıkça yine büyüyorum,yokluğunla varlığın arasında,
Mest olmuş bir aşığın şarabından yudumluyorum ağladıkça.

Gizliliklerim arasında saklandıkça yine ağlıyorum,
İzlerini silmek için kendimi siliyorum sevdamdan,
Zamanın vakitsiz çanları çınlıyor göklerde.
Sokak lambalarını kırdıkça birer bir er geceleri,

İsmini sildikçe buğulu gözlerimin önünden,
Düşlerinden uyanırken uçurumların kıyısından,
Ellerimle söküp atıyorum seni içimden karanlıklarda,
Nefretimi sana,seni yalnızlıklarına bırakıyorum usulca.